يافته هاي ABR، و دربعضي موارد نتايج اديومتري تن خالص و گفتاري، مويد كاهش شنوايي حسي عصبي شديد تا عميق بودند در صورتيكه OAE اغلب به صورت بارز، و با دامنه كاملا طبيعي قويا وجود كاهش شنوايي حلزوني را منتفي مي كند.
نورولوژيست Arnold Starr و همكارانش، در قيمت سمعك سونيك سال 1996 واژه «نروپاتي شنيداري» را صراحتا به كار گرفتند. (1996, Starr et al) ممكن است خواننده به ياد آورد كه دكتر starr از اولين محققين كلينيكي ABR بود كه نتايج ABR را در بسياري از بيماريهاي عصبي در 1970 گزارش كرد. البته اين عنوان كلينيكي كه اغلب كلينيسين ها آن را به عنوان «نروپاتي شنوايي» مي شناسد. ابتدا به صورت يك بيماري مطرح نشد، يا به سختي كه در 1980 پيدا كرد، نبود. اين يافته كه حاكي از عدم وجود ABR و يا عملكرد بسيار ضعيف در اديومتري گفتاري بود گاها در دهه هاي قبل نيز گزارش شده بود.
بنابراين، نروپاتي شنوايي يك عنوان كلينيكي جديد نيست بلكه يافته هاي مربوط به آن مورد توجه ويژه اي قرار گرفته اند. با بازنگري اي كه در اثر توجه به ماهيت نروپاتي شنوايي ايجاد شد، مرور گذشته نگر، بسياري از كلينيسين هاي مجرب ABR و ديگر يافته هاي اديولوژيكي كه در 1970 در كودكان در معرض آسيب نرولوژيك انجام شد، يافته هايي را نشان دادند كه با نروپاتي شنوايي سازگار بود.
همراه با همكاراني كه از 1970، روش هاي شنوايي شناسي رفتاري و الكتروفيزيولوژيك را در كودكان به كار گرفته اند، نويسنده بيماران قبلي را با علائم اديولوژيك صحيحي، به عنوان نروپاتي شنوايي شناسايي كرد. يعني اينكه بيماراني، با CM بارز و برجستهف بدون ABR، و با اديومتري تن خالص غيرطبيعي توام با عملكرد تشخيص گفتار خيلي ضعيف كه متاسفانه، شكست غيرقابل انتظاري را در استفاده از سمعك با آن مواجه مي شوند. با كشف «نروپاتي شنوايي» روشهاي مرسوم در تشخيص اديولوژيك اطفال ناگهان تغيير كرد، و البته نحوه مديريت اديولوژيك اين كودكان نيز دستخوش تغيير شد.
تعريف «نروپاتي شنوايي»
معناي «نروپاتي شنوايي» از ابتدا تغييرات بسياري كرده است. در حقيقت معناي اين واژه، گسترش يافته است و البته دچار اعوجاجاتي نيز شده است تا جايي كه در اغلب بيماراني كه تشخيص نروپاتي در مورد آنها صورت پذيرفته است، اين واژه توصيف دقيقي از اين پاتولوژي، وضعيت كلينيكي يا حتي شروع بيماري به دست نمي دهد.