امروزه سمعك¬ها در اندازه¬هاي كوچك در دسترس مي¬باشند. خريد سمعك فوناك آقاي X نبايد اينگونه فكر كند كه براي حل مشكلش بايد مقدار زيادي پول خرج كند. وي ممكن است دلايل ديگري نسبت به عدم رضايت يا ناتواني خود در مهارت صحبت بدون استفاده از سمعك بيان نمايد. خانم X مي¬تواند به آقاي X در درك همه نتايج حاصل از كاهش شنوايي كمك نمايد. براي مثال وي مي¬تواند از احساس خود در زماني كه آقاي X در درك گفتگو در داخل گروه ناموفق است سخن بگويد. بطور مشابه وي مي¬تواند به عدم رضايت خود در تفسير مكالمات براي آقاي X و يا افرادي كه در يك گروه صحبت مي¬نمايد اشاره نمايد. چنانچه هيچ شخص حاضر ديگري وجود نداشته باشد. متخصصين باليني مي¬توانند از تجارب ديگر خانواده¬ها كه يكي از اعضاي آنها داراي مشكل شنوايي است و شرايطي همانند وضعيت آقاي X دارد استفاده نمايند.بطور كلي متخصصين باليني مي¬بايست اين اطمينان خاطر را ايجاد نمايند كه آقاي X بهترين امكانات ممكن را براي تغيير عقايدش در اختيار دارد كه مي¬توانند در يك تصميم¬گيري آگاهانه به وي كمك كنند. يكي از اين اطلاعات مي¬تواند در خصوص عملكرد سمعك¬ها در شرايط بسيار شلوغ باشد.در خاتمه هر بررسي چنانچه مشاور تشخيص دهد كه بيمار علاقه¬اي به پذيرش سمعك ندارد و يا اينكه نمي¬خواهد از سمعك استفاده نمايد، مي¬بايست از روش¬هاي معقول و برقراري ارتباط بين منافع و محرك-هاي استفاده، بيمار را آماده پذيرش سمعك نمود. داشتن تجارب منفي كه ممكن است مانع پذيرش سمعك از سوي بيمار گردد مي¬بايست با تشريح علل قانع كننده براي او و توضيح بدتر شدن شرايط در صورت عدم استفاده از سمعك، يكي از مواردي است كه در تجويز اين وسيله براي بيمار مي¬بايست مدنظر قرار گيرد. بيماراني كه نسبت به اثرات منفي كاهش شنوايي بر كيفيت زندگي خود آگاهي دارند به راحتي سمعك را مي¬پذيرند. اين وضعيت¬ها مي¬توانند عبارت باشد از: به سختي ارتباط برقرار كردن با افراد ديگر و صرف نظر كردن از برخي فعاليت¬ها به دليل بيماري¬هاي فيزيكي يا ذهني باشد. برخي بيماران ممكن است خواهان يك زندگي با برنامه همراه با اختلال شنوايي باشند. برخي افراد معتقدند كه يك مورد اخلاقي در رشد آگاهي بيمار از اين مساله وجود دارد. به نظر مي¬رسد كه جستجوي مشكلات مربوط به اختلال شنوايي توسط متخصصين باليني نياز به همكاري و شناخت اين موضوع توسط بيمار دارد.2-8: محدوديت بالاتر اختلال شنوايياز زمان ظهور ايمپلنت حلزوني و پشتيبان¬هاي لامسه¬اي هر فرد كه فاقد قوه شنوايي باشد مي¬تواند از اندام¬هاي مضصنوعي استفاده نمايد. بيمار مي¬تواند متناسب با وضعيش از اين اندام¬هاي مصنوعي استفاده نمايد. با توجه به امتيازات كسب شده در سنجش گفتار، سمعك¬ها و اعضاي مصنوعي براي بيماران تجويز مي¬گردد. توضيح مفصل در خصوص ايمپلنت¬هاي حلزوني و اندام¬هاي مصنوعي ماوراء اهداف اين كتاب مي¬باشند. از آنجايي كه ايمپلنت¬هاي حلزوني نسبت به پشتيبان¬هاي لامسه¬اي در درك گفتاري نتايج بهتري را به همراه دارند، متخصصين باليني با اصول تعريف شده¬اي در اين زمينه وبرو هستند، هرچند كه براي همه بيماران همه آنها را ارائه نمي¬نمايند. براي مثال تصميم نخست مي¬تواند مربوط به پيشنهاد سمعك براي هر دو گوش باشد. سمعك¬ها مي¬توانند به تنهايي و يا همرا با ايمپلنت¬هاي حلزوني براي هر بيمار تجويز گردد. چنانچه يك ايمپلنت حلزوني مناسب نباشد، مي¬بايست از سمعك¬ها با توجه به نتايج آزمايش بيمار استفاده نمود. چنانچه يك وسيله لامسه¬اي مناسب نباشد، مي¬توان سمعك¬ها را پيشنهاد نمود.
منبع :
https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d9%81%d9%88%d9%86%d8%a7%da%a9/