كولك و پستما(۱۹۹۷):بيان فرضيه اصلاح پنهان براي سمعك هوشمند زيمنس توضيح لكنت از نقطه نظر توليد زبانآنها بر اين اعتقادند كه:لكنت و نارواني طبيعي نتيجه فرايند بازبيني داخلي(internal monitoring) است كه ما به كار مي بريم براي اينكه بدانيم آنچه كه توليد مي كنيم دقيقا همان چيزي است كه مي خواهيم بگوييم.*** تشبيه اين فرايند توليد گفتاربه فرايند توليد و ارزيابي دوچرخه در كارخانه دوچرخه سازيدو سطح كنترل كيفيت وجود دارد: در بيرون از كارخانه و سوار شدن دوچرخه و بررسي نقايص آن( همانند فيدبك شنيداري در گفتار) فرايند كنترل كيفيت قبل از بسته شدن دوچرخه ها( همانند فرايند بازبيني داخلي گفتار و زبان)** ما بدون آگاهي از بازبيني داخلي، طرح آوايي آنچه را كه مي خواهيم بگوييم بررسي مي كنيم، اين عمل به ما توانايي تشخيص خطاهاي واجشناختي، واژگاني، نحوي و معناشناختي را قبل از توليد آنها مي دهد.
هنگامي كه بازبيني داخلي خطايي را شناسايي كند، توليد گفتار از هم گسيخته مي شود و قبل از آنكه توليد ادامه يابد به اصلاح نياز دارد.كولك و پستما: توقف در توليد و فرايند اصلاح موجب نارواني هايي در گويندگان لكنتي و طبيعي مي شود.نارواني هاي معمول و شايع ( تكرارها، كشيده گويي ها و گيرها) اغلب در نتيجه تصحيح كردن يا اصلاح خطاهاي واجشناختي(نسبت به معنايي، نحوي يا واژگاني) تشخيص داده شده در طرح آوايي قبل از سخن گفتن است.تكرار: خطا در بخش پاياني كلمه سبب تلاش مجدد براي رمزگرداني واجشناختي آن مي شود كه نتيجه ي آن نگه داشتن بخش قبلي كلمه تا رمزگرداني صحيح صداي مورد خطا( مثل كلمه cup، خطا در /p/ سبب تكرار cu- cu مي شود)كشيده گويي: وقتي اتفاق مي افتد كه واج يك كلمه يا هجاي قبل خطا تداوم يابد(مثل /l/ در كلمه lip وقتي خطا شامل واكه باشد)گيرها: درنتيجه خطا در صداهاي آغاز كلمات يا هجاها هستند. وقتي يك خطا شناسايي مي شود؛ تنش عضلاني، تشخيص خطا به صورت اتوماتيك و اصلاح شروع مي شود.
برنامه ليدكامب يك درمان رفتاري زودهنگام در زمينه لكنت اوليه است كه محل رشد و توسعه آن در ناحيه‌اي به نام ليدكامب در سيدني استراليا بوده است. اثربخشي بالاي اين برنامه را در ميان كودكان پيش‌دبستاني نشان داده‌اند. البته گفتني است كه اين برنامه در ميان كودكان دبستاني نيز حائز اثر مي‌باشد.برنامه ليدكامب نوعي درمان رفتاري است كه رفتارهاي مشكل‌زاي لكنت را موردتوجه قرار مي‌دهد
برنامه ليدكامب براي كودكان كوچكتر از 6 سال ايجاد شده است. تأثير اين برنامه بر روي كودكان 7 تا 12 ساله نيز نشان داده شده است. اما در پژوهش‌هاي به عمل آمده، تأثير كلي اين درمان بر روي كودكان كوچكتر از 6 سال نسبت به كودكان بزرگتر بيشتر نشان داده شده است و اينگونه به نظر مي‌رسد كه اين نوع درمان با افزايش سن از تأثيرگذاري كمتري برخوردار باشد. استفاده صرف از برنامه ليدكامب جهت حذف لكنت در ميان برخي از كودكان 7 تا 12 ساله ناكارآمد بوده است
برنامه ليدكامب توسط درمانگر به اجرا در نمي‌آيد بلكه انجام اين كار بر عهده والدين مي‌باشد. نقش والدين در اين برنامه، انجام درمان در محيط روزمره كودك و نقش درمانگر آموزش والدين جهت اجراي درمان است. در اين برنامه درمان در محلي انجام ميشود كه مشكل در آنجا به وقوع مي‌پيوندد. از آنجا كه كودكان در موقعيت‌هاي گفتاري روزمره دچار لكنت مي‌شوند، درمان نيز متعاقباً در همان موقعيت‌ها دنبال مي‌گردد. بدين ترتيب مشكل تعميم تأثيرات درماني در برنامه ليدكامب ديگر قابل طرح نخواهد بود. زيرا ديگر چيزي براي تعميم وجود ندارد! در واقع اين مسأله يكي از دلايل تأكيد ما براهميت عدم اجراي درمان از سوي درمانگر مي‌باشد. زيرا در غير اين صورت يعني زماني كه درمان توسط درمانگر انجام گردد، مسأله تعميم نيز قابل طرح خواهد بود.عامل درمان در برنامه ليدكامب چيست؟ عامل درمان در برنامه ليدكامب بازخوردهاي كلامي والدين به گفتار داراي لكنت و گفتار بدون لكنت كودك در زندگي روزمره مي‌باشد. از اين دو گفتار در برنامه ليدكامب به عنوان پاسخها ياد ميشود. بازخوردهاي كلامي والدين شامل آگاه‌سازي نسبت به پاسخ ، تحسين پاسخ و درخواست خوداصلاحي پاسخ از كودك مي‌باشند.
اين روش بطور خلاصه بصورت ذيل انجام مي‌گردد. هنگامي كه والدين و كودكان در طي روز كنار يكديگر هستند و كودكان با گفتاري بدون لكنت به صحبت با آنها مي‌پردازند، والدين بايد آنها را نسبت به گفتارشان آگاه ساخته و در برخي مواقع نيز به خاطر ارائه گفتار بدون لكنت، آنها را مورد تحسين قرار دهند. اما در مواقع ديگر (يعني زماني كه كودك لكنت مي‌نمايد) والدين كودك را از وقوع لكنت در گفتارش آگاه ساخته و گاهي نيز يكي از آنها از كودك مي‌خواهد تا مجدداً گفته خود را بدون لكنت تكرار نمايد. به عبارت ديگر والد از كودك مي‌خواهد تا گفتار داراي لكنت خويش را اصلاح نمايد. به منظور اينكه درمان مذكور تجربه مثبتي براي كودك تلقي گردد، توصيه برنامه ليدكامب آن است كه حداقل پس از 5 مرتبه آگاه‌سازي و تحسين از گفتار بدون لكنت كودك، والدين مجاز هستند كه به آگاه‌سازي از لكنت و درخواست خوداصلاحي در لحظه وقوع آن بپردازند. بطور خلاصه، مبناي روش درماني برنامه ليدكامب، بازخوردهاي كلامي والدين به پاسخ‌هاي كودك در طي گفتگوهاي روزمره مي‌باشد
منبع: