غربالگري شنوايي ( Hall )
در اين فصل مروري بر مقالات موجود در مورد كاربردهاي نمايندگي سمعك سونيك اصلي ABR در اطفال انجام مي‌دهيم و خلاصه‌اي از يافته‌ها و راهنماهاي موجود براي اندازه‌گيري ABR در جمعيت‌هاي انتخاب شده‌اي از بيماران را بيان مي‌كنيم. فصل 8 به يكي از كاربردهاي مهم ABR در جمعيت اطفال اختصاص داشت.
يكي از مهم‌ترين كاربردهاي ABR در اطفال، تخمين آستانه شنوايي در نوزادان و بچه‌هاي كم سن و سال است. اطلاعات موجود در اين فصل در مورد بيماري‌ها و اختلالات و كاربردهاي باليني ABR در طبقه‌بندي‌هاي كلي زير قرار مي‌گيرند.
غربالگري شنوايي نوزاد
عوامل خطرزاي موجود براي كاهش شنوايي نوزاد
ABR در اختلالات و پاتولوژي‌هاي شنيداري محيطي اصلي
ABR در پاتولوژي‌ها و اختلالات عمده سيستم عصبي مركزي
غربالگري شنوايي نوزادان يك كاربرد باليني معمول از ABR است. هدف كلي غربالگري شنوايي ، شناسايي هر چه زودتر آسيب شنوايي است كه كسب طبيعي گفتار و زبان را تحت تاثير قرار مي‌دهد. مداخله زود هنگام منجر به مزاياي چشمگيري در كسب زبان ميشود. تكنيك‌هاي رفتاري در غربالگري شنوايي نوزادان كمتر رضايت بخش هستند و به طور وسيعي به كار برده نمي‌شوند. اصواتي با شدت متوسط به بالا ( moderate-to-hig )
براي ايجاد يك پاسخ رفتاري از نوزادان تازه متولد شده (حتي در نوزاداني با عملكرد شنوايي هنجار) مورد نياز است. علاوه بر اين، معيار وجود و يا عدم وجود پاسخ اغلب نامشخص است و به ميزان بالايي ذهني مي‌باشد. ارزيابي رفتاري بايد در محيط ضد صوت انجام شود، اما در مركز بيمارستاني، نوزادان تازه متولد شده كه در معرض خطر براي آسيب شنوايي مي‌باشند، معمولاً بسيار بيمار هستند و يا از نظر پزشكي وضعيت ثابتي ندارند و نمي‌توانند به اتاق اديولوژي انتقال داده شوند. بنابراين انجام اديومتري رفتاري در نوزادان براي تخمين حساسيت شنوايي صحيح نيست و از نظر باليني در بيشتر موارد امكان‌پذير نيست.
در طي دهه 1970، تكنيك‌هاي غير رفتاري براي ارزيابي شنوايي به طور كلي و غربالگري نوزادان به طور خاص معرفي شدند. معروف‌ترين تكنيك‌ها crib-o-gram type devices و پاسخ شنيداري ساقه مغز مي‌باشند.