وقتي كسي زبان جديد آموزش مي بيند، سريع لغات بسيار زيادي را حفظ مي كند در حالي كه ساختار هم به همان ميزان مهم است. دوزبانه ها فهم بهتري درباره ساختار زبان نسبت به تك زبانه ها دارند. چون در عمل تجربه مي كنند كه باتري سمعك ترجمه لغت به لغت كارساز نيست.مي دانيم كه اگر مجموعه اي از لغات به شيوه هاي مختلف كنار هم قرار بگيرند، معناي متفاوتي را مي رسانند، و اين اهميت ساختار را نشان مي دهد.صلاحيت زباني و عملكرد زباني دستور زبان و واژگان جزاء زبان هستند كه به اصوات و معاني امكان جفت شدن را فراهم مي كنند. هنگامي كه مردم زباني را مي دانند، از دستور زبان و واژگان آن آگاه هستند. صلاحيت زباني دانش زباني است كه در مغز يك انسان است، دانشي كه سيستمي از كجا سمعك بخرم به منظور جفت كردن اصوات و معاني فراهم مي كند (در حيطه زبان شناسي است). از سوي ديگر عملكرد زباني استفاده از چنين دانشي در پردازش حقيقي جمله است كه بوسيله آن ما توليد و درك جمله را معنا مي دهيم(روان شناسان زبان با آن سرو كار دارند). توضيح نحوه استفاده واقعي زبان پراگماتيك ناميده مي شود. وقتي جمله اي پردازش مي شود، در حافظه ذخيره مي شود و با جملات ديگر جهت شكل دادن مكالمه تركيب مي شود( در حيطه روان شناسي زبان).بين دستور زبان و پراگماتيك تفاوت وجود دارد: دستور زبان صرفا ساختاري براي رمزگذاري معني در جملات است. اما استفاده از اين جملات در محاوره وظيفه روند رمزگشايي و پراگماتيك است، كه وابسته به موقعيت، شركت كنندگان در محاوره و غيره مي باشد.
روند لازم براي توليد و درك جمله:گوينده(رمز گذاري) انتخاب واژگان بيان نحوي بيان واجي سيستم توليد صوتبيان نحوي انتخاب واژگان بيان واجي سيستم شنوايي شنونده(مرزگشايي)اول گوينده بيمه سمعك افكارش را به بين معنايي ترجمه مي كند، سپس كلماتي را از گنجينه واژگاني خود انتخاب مي كند، بعد ساختار(دستور زبان) جمله را انتخاب كرده و در نهايت در قالب اصوات ارائه مي كند.شنونده هم اصوات را دريافت كرده، ساختار را بررسي مي كند و معنا را از آن استخراج مي كند.
یکشنبه ۱۱ اسفند ۹۸ ۲۲:۵۴
۵ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است