سيستم زباني كه به اصوات و معاني امكان جفت شدن را فراهم م يكند، داراي اصول و قوانين بسياري است. اين قوانين، منبع خلاقيت بي نهايت زبان است، چون بي نهايت جمله توليد مي كنند. مجموعه قوانيني كه در يك زبان ايجاد جمله سمعك استاركي مي كنند دستور زبان ناميده مي شوند و كلمات يك زبان lexicon"" آن زبان به شمار مي آيند.دانستن يك زبان شامل دانستن دستور زبان و كلمات آن است. دانستن چنين سيستمي به گوينده اين توانايي را مي دهد كه ايده ها را به كلمات و جملات، و جملات را به رديف اصوات سازماندهي كند. اين نوع خاص دانش ضمني ناميده مي شود، در مقابل دانش صريح و آشكار كه براي مثال دانش شما درباره شماره تلفن دوست خود مي باشد. دانش ضمني در مغز ارائه مي شود و باعث توليد و درك سمعك يونيترون جملات مي گردد، اما به عمد در اختيار فرد نيست. جدايي بين دستور زبان توصيفي و تجويزي واژه دستور زبان معناي متفاوتي براي زبان شناسان و معلمان زبان دارد. افرادي كه زبان تدريس مي كند، مايل به تدريس فرم استاندارد شده اي از زبان هستند،فرمي از زبان كه در محيط هاي آكادميك مورد پذيرش است( دستور زبان توصيفي). در مقابل افرادي كه زبان ياد مي گيرند، علاقه مند به سيستم زباني موجود در استفاده روزمره هستند( گرارم تجويزي). مثالي سمعك ويدكس در اين زمينه: بسياري از كساني كه به زبان انگليسي صحبت مي كنند، بويژه جوانان و مكالمات موجود در بافت هاي غير رسمي جملاتي از قبيل جملات زير را استفاده مي كنند:
یکشنبه ۱۱ اسفند ۹۸ ۲۲:۴۲
۶ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است