روش ديگر انتقال اطلاعات زباني نوشتن است. سيستم هاي نوشتاري توسط افرادي كه امروزه از زبان استفاده مي كنند اختراع شده است، بنابراين اختلاف اصلي بين نوشتن و صحبت كردن و اشاره اين است كه نوشتن يك محصول فرهنگي است، در حالي كه گفتار و اشاره بيولوژيك هستند. نوشتن هميشه وابسته به زبان گفتاري است، اما اين ارتباط از زباني به زبان ديگر متفاوت است. در بعضي زبان ها، مثل انگليسي، علائم نوشتاري ، مرتبط بهترين برند سمعك با سيستم صوتي زبان( واكه و همخوان) هستند، در زبان هاي ديگر مثل چيني، علائم نشان دهنده كلمات هستند. تاريخچه استفاده از اين دو هم متفاوت است: دهها هزار سال پيش مردم از زبان گفتاري براي برقراري ارتباط استفاده مي كرده اند، در حالي كه نوشتن بسيار جديدتر است و اولين مثال هه فقط به 5000 سال پيش برمي گردد. بچه ها به طور خود به خود و بدون آموزش خارجي حرف زدن را ياد مي گيرند، در حالي كه يادگيري خواندن و نوشتن ساعت ها آموزش مي خواهد. در حالي كه همه جوامع انساني فرم هايي از زبان گفتاري ( يا اشاره اي) دارند، در اكثريت زبان هاي دنيا سيستم نوشتاري اختراع نشده است. به ياد داشته باشد كه زبان ها بدون سيستم نوشتاري پيچيدگي كمتري نسبت به زبان هاي داراي سيستم سمعك فوناك نوشتاري ندارند. پيچيدگي و تخصصي شدن يك زبان به اينكه آن زبان فرم نوشتاري دارد يا نه بستگي ندارد. تفكر و زبان: ما تفكرات خود را با زبان كلامي مي كنيم. جدايي بين اين دو با در نظر گرفتن كساني كه فكر مي كنند اما قادر به برقراري ارتباط از طريق زبان نيستند روشن تر مي شود. براي مثال نوزادان و كساني كه پاتولوژي نورولوژيك دارند كه توانايي زباني آنها آسيب دبده است. بعلاوه حيوانات بسياري سمعك چيست مي توانند فكر كنند اما نمي توانند از طريق زبان ارتباط برقرار كنند. در پاتولوژي هاي زباني، عدم مطابقت قابل ملاحظه اي بين سطح تكامل هوشي و توانايي زباني وجود دارد. نقص زباني ويژه در كودكاني بدون هيچ گونه اختلال حركتي يا نورولوژيك اختلال نادري نيست. در كودكان SLI تكامل زبان عقب تر از هم سن و سال هاي خود پيش مي رود.
یکشنبه ۱۱ اسفند ۹۸ ۲۲:۳۰
۳ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است